Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη*
andrikakisalekos@gmail.com
Λοιπόν, έφτασε η ώρα! Την Κυριακή ψηφίζουμε για να αλλάξουμε την πόλη του Ηρακλείου, να μην επιτρέψουμε επιστροφή στο παρελθόν, να βγάλουμε το Ηράκλειο από τη στασιμότητα.
Οι δύο κόσμοι που συγκρούονται είναι ξεκάθαροι και ουδείς δικαιούται να πει ότι δεν γνωρίζει.
Από τη μια πλευρά βρίσκονται όλοι εκείνοι οι νυν και πρώην, αξιωματούχοι που άσκησαν εξουσία και διοίκηση, επιθυμώντας επιστροφή ή ένα ακόμα δημόσιο αξίωμα.
Ο Γιάννης Κουράκης, με 12 χρόνια στο δημαρχιακό αξίωμα και πέντε χρόνια στην αντιπολίτευση, την οποία “άσκησε” όμως ωσεί παρών, από το καλοπληρωμένο αξίωμα που κατείχε στις Βρυξέλλες, επιδιώκει μια “εκδικητική επιστροφή”, θέλοντας να κερδίσει ό,τι έχασε πριν 5 χρόνια. Για να κερδίσει τί η πόλη; Άραγε, με 12 χρόνια δημαρχίας, στις εποχές των Ολυμπιακών Έργων και των περιόδων που το χρήμα έρρεε άφθονο, δεν ολοκλήρωσε ό,τι είχε στόχο; Κι αν δεν κατάφερε να το πετύχει εκείνα τα “χρυσά” χρόνια που συγκέντρωνε την ψήφο του 75% των ψηφοφόρων, τα “πλούσια” χρόνια των χρηματοδοτήσεων, ποιος μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι θα το κάνει τώρα!
Για να είμαστε ξεκάθαροι, απλά επιζητά μια επιστροφή που θα δικαιώσει τη ματαιοδοξία κάποιου που ηττήθηκε χωρίς να το περιμένει. Για να φέρει, μέσω αυτής της επιστροφής, όχι απλά ένα σύστημα το οποίο οι πολίτες αποφάσισαν να απομακρύνουν πριν 5 χρόνια (άλλο θέμα αν πράγματι απομακρύνθηκε…), αλλά να ανοίξει την πόρτα της Λότζια σε όλους τους νεοδημοκράτες που από “σφοδροί αντίπαλοι” έγιναν υμνητές, ελέω Αυγενάκη. Γιατί, μη γελιόμαστε, τον Κουράκη δεν τον στηρίζει ένα ανύπαρκτο σήμερα ΠΑΣΟΚ, αλλά οι ελεγχόμενοι από τον Αυγενάκη επιτελείς της ΝΟΔΕ Ηρακλείου της ΝΔ και οι πρώην παράγοντες της παράταξης Λαμπρινού, που ελέγχονται από τον γαλάζιο βουλευτή.
Ο Βασίλης Λαμπρινός, με 5 χρόνια στην πολιτική και το δημαρχιακό αξίωμα, επιδιώκει την επανεκλογή του, κυρίως επειδή προσβλήθηκε και υποτιμήθηκε από τον Αυγενάκη και την ελεγχόμενη από αυτόν ΝΟΔΕ. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι αν ο γραμματέας της ΝΔ δεν επαιζε τα προσωπικά του παιχνίδια με τη δημοτική αρχή του Ηρακλείου, ο κ. Λαμπρινός θα αποφάσιζε ποτέ να διεκδικήσει και πάλι τη δημαρχία. Αλλά όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν είχε άλλο δρόμο παρά την εκ νέου υποψηφιότητα.
Αλλά μέχρι εκεί, καθώς αποδείχτηκε ότι η δημοτική αρχή του κ. Λαμπρινού ούτε είχε σχέδιο, ούτε μπορούσε να έχει αλλά ούτε και είχε τη δυνατότητα να δράσει ως η εναλλακτική και “ανακουφιστική” λύση μετά τα 12 χρόνια της παντοδυναμίας Κουράκη. Ο κ. Λαμπρινός και η ομάδα του βρέθηκαν στη Λότζια συγκυριακά, επειδή εκείνοι ήταν οι αντίπαλοι του Κουράκη στον δεύτερο γύρο των εκλογών του 2014. Το Ηράκλειο ψήφισε να φύγει ο Κουράκης. Δεν εμπιστεύτηκε τον Λαμπρινό. “Πάτησε” πάνω του την ελπίδα του γιατί δεν ήθελε άλλο Κουράκη!
Δυστυχώς, πέντε χρόνια μετά, αποδείχτηκε ότι ούτε η ομάδα Λαμπρινού πίστεψε ότι θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει τη δημοτική αρχή. Έτσι μπήκε στο δημαρχείο χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στόχους, χωρίς καν ομοιογένεια και με πολλά και διάφορα κέντρα εξουσίας και καπετανάτα να την κατατρώγουν. Ο κ. Λαμπρινός δεν άφησε το στίγμα του και έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να “υπογράψει” την μετάκουρακική εποχή στην πόλη.
Πέντε χρόνια μετά, το “κατόρθωμα” της απερχόμενης δημοτικής αρχής είναι ότι “επέτρεψε” με την αδράνεια και την αδυναμία της στον κ. Κουράκη να βάζει το στόχο της επιστροφής… Αντί, με το έργο και τις πρωτοβουλίες της, να κλείσει μια για πάντα τον δρόμο στο παρελθόν.
Με άλλα λόγια, η σημερινή υποψηφιότητα Κουράκη μπορεί να έχει τη στήριξη της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, αλλά ασφαλώς έχει τη “χορηγία” του κ. Λαμπρινού, που δεν παρέδωσε καν ένα ολοκληρωμένο έργο, αφήνει την πόλη σε χειρότερη κατάσταση από πλευράς καθημερινότητας (κυκλοφοριακό, καθαριότητα, κατάσταση δρόμων, πράσινο κλπ) και απόλεσε ακόμα και το “ηθικό πλεονέκτημα” τόσο με τη διαχείριση σε μερικά θέματα όσο και με τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου.
Ποιος ξεχνά, για παράδειγμα, ότι σύσσσωμη η δημοτική αρχή έκανε μπούλινγκ σε δημότη μόνο και μόνο επειδή έβαλε τον εαυτό του και το δικαίωμα στην περιουσία και τη ζωή του φραγμό στην ανομία τόσων αρχών και υπηρεσιών; Ποιος ξεχνά ότι ο δημότης Στέλιος Κουρτικάκης απειλήθηκε από το δήμο με απώλεια της περιουσίας του επειδή τόλμησε να καταγγείλλει ότι το περίφημο βενζινάδικο απέναντι από τη ΣΕΑΠ λειτουργούσε παράνομα, με τη συνενοχή περιφέρειας, δήμου και αστυνομίας;
Ποιος ξεχνά ότι μερικά μέτρα από το γραφείο του δημάρχου στο δήμο, άνοιγαν νυχτερινά καταστήματα, παρά τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς της νομοθεσίας κι ο ίδιος έκανε ότι δεν γνώριζε;
Ποιος ξεχνά ότι η σημερινή δημοτική αρχή, αυτή που έχει ανθρώπους οι οποίοι δηλώνουν “λάτρεις” της Βικελαίας, σε αντίθεση με τους “’αξεστους του Κουράκη”, έφερε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα με τους προηγούμενους: απαξίωση στον πνευματικό θησαυρό της πόλης, απαξίωση που σήμερα φτάνει στα όρια ακόμα και του κινδύνου κλεισίματος καθώς πλέον οι εργαζόμενοι που προσπαθούν με νύχια και δόντια να κρατήσουν τη Βιβλιοθήκη όρθια, δεν είναι καν ούτε 10.
Ποιος δεν κατάλαβε ότι στην αγωνία της παραμονής στη Λότζια ο κ. Λαμπρινός χρησιμοποίησε ακόμα και άτομα που ελέγχονται για το επίπεδο της ηθικής τους (αλλά φέρνουν πιθανώς ψήφους…);
Δηλαδή, ποιο είναι αυτό το “ηθικό πλεονέκτημα” που θα πρέπει να μας κάνει σήμερα “υπερήφανους” ως πολίτες στο Ηράκλειο για τη σημερινή σε σχέση με την προηγούμενη δημοτική αρχή;
Στον ίδιο κόσμο εντάσσονται και άλλοι διεκδικητές του δημαρχιακού αξιώματος. Άνθρωποι που χρόνια τώρα φεύγουν από τη μια καρέκλα για την άλλη, άνθρωποι που εναλλάσσονται στη μικρή ή τη μεγαλύτερη θέση εξουσίας, με γνωστά αποτελέσματα. Άνθρωποι που επιθυμούν να έχουν μια ακόμα δημόσια θέση, πιθανώς και να αντικαταστήσουν τον Γ. Κουράκη τώρα που τελειώνει η θητεία του στην καλόμισθη Επιτροπή των Βρυξελλών. Άνθρωποι που ζουν από τα λεφτά του δημοσίου, με αναθέσεις που ελέγχονται για τη νομιμότητα και σίγουρα για την ηθική τους πλευρά, άνθρωποι που χρόνια τώρα κάνουν πάρτι με τα λεφτά των δημοτών οι ίδιοι οι πρόγονοί τους…
Κι από την άλλη βρίσκεται η υποψηφιότητα του Ηλία Λυγερού και των “Ενεργών Πολιτών”, εκείνων που 5 χρόνια ήταν παρόντες μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο, που έδωσαν μάχες για την πόλη και τους δημότες, που δεν έμειναν στο “όχι” και την άρνηση, αλλά διάβασαν, μελέτησαν, επεξεργάστηκαν και παρουσίασαν προτάσεις και σχέδια.
Εκείνων που, ως αληθινοί Ενεργοί Πολίτες συμμετείχαν και έδωσαν μάχες για μια Πόλη Ανθρώπινη. Όχι με αντιπολίτευση της άρνησης και του “κάτω”, αλλά με θετικό, παραγωγικό τρόπο, με προτάσεις και εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην προχειρότητα και τη στασιμότητα αλλά και στα συμφέροντα. Μια μικρή ομάδα 5 ανθρώπων μέσα στο ΔΣ και μερικών ακόμα άλλων σε επιτροπές, έδινε λύσεις σε σειρά θεμάτων. Κι αν εκείνοι που είχαν την πλειοψηφία συστηματικά δεν δέχονταν αυτές τις προτάσεις, ήταν ακριβώς επειδή ήταν οι προτάσεις του Λυγερού και των Ενεργών Πολιτών. Αλαζονικό και αυταρχικό στοιχείο της δημοτικής εξουσίας. Γιατί αλαζονικά δεν συμπεριφέρθηκε μόνο η δημοτική αρχή Κουράκη, όταν για παράδειγμα, προκειμένου να αντιμετωπίσει την “υπόθεση Βικελαία” μετρούσε τί… έσοδα είχε ο δήμος από αυτήν, αλλά και η σημερινή και απερχόμενη αρχή, η οποία “λατρεύει” τη Βικελαία αλλά την έχει οδηγήσει στην απαξίωση.
Αλαζονικά και αυταρχικά δεν συμπεριφέρθηκε μόνο η δημοτική αρχή Κουράκη, που φορτώνεται με το σκάνδαλο σπατάλης στο Πολιτιστικό, αλλά και η δημοτική αρχή Λαμπρινού, που έβλεπε και γνώριζε το σκάνδαλο, και το χάιδευε επί 5 χρόνια.
Αλαζονικά και αυταρχικά συμπεριφέρθηκε, επίσης για παράδειγμα, η δημοτική αρχή Κουράκη όταν είχε αντιδήμαρχο που έκανε ό,τι ήθελε με τη δημοτική περιουσία της Αλικαρνασσού, σαν να ήταν προσωπική ιδιοκτησία του (Βαγγέλης Σισαμάκης), αλλά το ίδιο αλαζονικά συμπεριφέρθηκε η σημερινή και απερχόμενη δημοτική αρχή όταν απειλούσε πολίτες με απώλεια περιουσίας όταν ήθελαν να υπερασπιστούν και τον δημόσιο χώρο και την ιδιωτική τους περιουσία, επίσης στην Αλικαρνασσό.
Σήμερα λοιπόν και μπροστά στην κάλπη των δημοτικών εκλογών του Ηρακλείου, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η πρόχειρη και άτολμη πολιτική Λαμπρινού έφερε και πάλι στο προσκήνιο τον κ. Κουράκη. Άραγε η λύση για να μην κινδυνεύσει το Ηράκλειο να καταληφθεί και πάλι από το “σύστημα Κουράκη”, είναι η επανεκλογή Λαμπρινού; Μα η σημερινή και απερχόμενη δημοτική αρχή βούλιαξε μέσα στα ίδια τα προβλήματά της, όταν είχε από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ηρακλειωτών την εντολή, να αλλάξει τα πράγματα. Κι όχι μόνο δεν τα άλλαξε, αλλά προκάλεσε και νέα. Πώς θα το κάνει τώρα; Πώς είναι δυνατό, σε μια περίπτωση δεύτερου γύρου ανάμεσα σε Λαμπρινό και Κουράκη, να εμπιστευτεί και πάλι το Ηράκλειο τον κ. Λαμπρινό; Άρα, σε μια τέτοια περίπτωση, θα εμφανιστεί και πάλι ο κίνδυνος επιστροφής ενός συστήματος, που είναι αλήθεια ότι θα “παίξει μόνο του μπάλα” στον δεύτερο γύρο.
Η μόνη, λοιπόν, διαφορετική πολιτική, η μόνη δυνατότητα που υπάρχει όχι μόνο να μπει φραγμός σε μια επιστροφή Κουράκη ή σε μια συνέχεια της βαλτωμένης πολιτικής διαχείρισης Λαμπρινού, αλλά και για να αλλάξουν πλέον τα πράγματα, το Ηράκλειο να αρχίσει να γίνεται μια Ανθρώπινη Πόλη, είναι η εκλογή του Ηλία Λυγερού και της ομάδας του, των Ενεργών Πολιτών.
Απέδειξε ότι γνωρίζει, ότι προτείνει, ότι δίνει μάχες.
Έχει αποδείξει ότι δεν θα είναι μια από τα ίδια.
Με το καλό, λοιπόν! Με θάρρος κι αποφασιστικότητα η πόλη να εμπιστευτεί τον Λυγερό και το κίνημα των Ενεργών Πολιτών. Είναι εκείνοι που κερδίζουν όχι μόνο τον Κουράκη αλλά και το στοίχημα για την επόμενη μέρα!
*Ο Αλέκος Ανδρικάκης είναι δημοσιογράφος, υπεύθυνος του Candiadoc και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τους Ενεργούς Πολίτες και υποψήφιο Δήμαρχο τον Ηλία Λυγερό
